آنتونی رابینز در لباس باب اسفنجی

یامادا یکی از اشتباهی‌ترین نویسنده‌های کودک است، که مشخصا نه از کودکی چیزی سر در می‌آورد و نه برایش مهم است که جهان کودک چه مختصاتی دارد. او فقط در فکر رویافروشی است. ترجمان روان‌شناسی زردِ تخدیری که این روزها براستی افیون توده‌ها شده است. مضامین آثار او همانی است که در سخنرانی‌های انگیزشی پکیج فروش‌ها می‌بینیم. با یک ایده و فکر نو می‌توانی دنیا را تغییر دهی. تو برای این به دنیا آمدی که ماموریت شخصی ات را در جهان به سرانجام برسانی. تو باید رویاهای خودت را داشته باشی و بدون توجه به موانع و نظرات دیگران رویای خودت را دنبال کنی.

ماموریت یامادا این است که از همان کودکی، انسان را برده رویای آمریکایی کند. رویایی که در آن مسئولیت هر موفقیت و شکستی را باید خود انسان بپذیرد. اگر در زندگی موفق نشدی به این دلیل است که تنبلی کردی، صبح ساعت 5 از خواب بلند نشدی، خرده عادت‌های اتمی برای خودت نساختی، و نتوانستی از ناکامی‌های کودکی گذر کنی. نظام سیاسی اقتصادی، مسئولیتی در قبال عدالت اجتماعی ندارد. آنچه که در جامعه اتفاق افتاده است، نتیجه اراده‌های افراد بوده است. آنکه برنده شده، صلاحیت برنده بودن را داشته است و آنکه شکست خورده است در واقع از خودش شکست خورده نه از شرایط اجتماعی، بی عدالتی و نظم غلطی که همیشه پنهانی طرفدار برنده هاست.

البته که یامادا در انتقال این مزخرفات ایدئولوژیک به کودکان کاملا ناکام است. کودک از همه جا بی‌خبر یکی دو بار ممکن است مجذوب تصویرسازی‌های کتاب شود اما برقراری یک ارتباط مستمر و عمیق که مبتنی بر تجربه زیسته کودک باشد، امکان پذیر نیست. اما والدین هیپنوتیزم شده ممکن است از یامادا خوش شان بیاید و کلکسیون آثار او را تهیه کنند.